Guardians of the Gods

Dussehra elephants. Pic taken from the internet 

At the outset, I would like to dedicate this post to the much less sung genius Dr. Krishnamurthy.V also known as Dr.K , Elephant doctor (யானை டாக்டர் ) . I cannot express my gratitude enough to the veteran conservationist family of Mr.E.R.C Davidar for their work in Nilgiris and their writings. Two remarkable books that were turning points in my rather normal commoner life are Writer Jeyamohan's யானை டாக்டர் and Mr. E.R.C Davidar and Dr. Priya Davidar's Whispers from the Wild. I owe it big time to the life changing writings of many other conservationists like Lawrence Anthony and harbingers like Kenneth Anderson, Jim Corbett for sowing the love for nature and wildlife in me. So in my least capacity, I am trying to spread their light forward, in making the world a better place for all living beings. I am just another commoner and that very fact gives me the greatest hope that fellow commoners like me can do their bit in collectively bringing greater good for our dwindling flora and fauna.

This blog is about the temple elephants that we met, in our recent visit to few temples around Kumbakonam and Trichy in Tamil Nadu. We have visited so many temples all along but never have I had this perspective. Again, every single time we met a temple elephant, the thoughts of Dr.K's work on them, came gushing down my mind. The annual elephant rejuvenation camp held for all temple elephants in TN at the Theppakadu Elephant Camp in Mudumalai is his brain child and whichever Govt approved this plan, earned their deserving respect for just this one act alone. Before proceeding please read these snippets of research done by Dr.K, as taken from the book Elephant doctor (யானை டாக்டர் ) by writer Jeyamohan. PS: For my friends who cannot read Tamil, I am translating this story to English in the near future. Will share once done.

*****************************************************************************

கோயிலிலே யானைய வளக்கிறத தடை பண்ணியாகணும். கோயில்கள் யானை வாழறதுக்குண்டான எடமே கெடையாது. யானையோட கண்ணுக்கு பச்சைத்தழையும் மரங்களும்தான் பட்டுண்டே இருக்கணும். அந்தக்காலத்திலே யானைய பட்டத்துயானையா வச்சிருந்தாங்க. இன்னைக்கு உண்டக்கட்டி குடுத்து யானைய வளக்கலாம்னு நெனைக்கறானுங்க. பத்து பைசாவ யானை கையிலே குடுக்கறானுங்க அற்ப பதர்கள். நான்சென்ஸ். நீ யாருன்னு உனக்கு தெரிஞ்சா நீ வச்சிருக்கற அந்த உலோக துண்ட அதுக்கு பிச்சையா போட உனக்கு கை கூசாது? கோயில்யானைகளை மாதிரி இழிவுபட்டு அவமானப்பட்டு பட்டினி கிடக்குற ஜீவன் வேற இல்லை…கண்டிப்பா தடை செஞ்சாகணும்

மதச்சடங்குன்னு சொல்லி சிலபேர் அதை எதிர்ப்பாங்க. ஆனா நூறுவருஷம் முன்னாடி பொட்டுக்கட்டுறதையும் அப்டிச் சொல்லித்தான் எதிர்த்தாங்க. யானைய சுதந்திரமா விட்டுரணும். அவன் காட்டோட அரசன். அவனை ஊரிலே போர்ட்டராகவும் பிச்சைக்காரனாகவும் வச்சிருக்கிறது மனுஷ குலத்துக்கே அவமானம்.

பலவருட உழைப்பில் ஏராளமான தகவல்களை திரட்டியிருந்தார் டாக்டர் கே. இந்திய கோயில்களில் உள்ள இருநூறு யானைகளின் தரவுகளை திரட்டி அவற்றின் உடல்நலக்குறைவுகளையும் மனச்சோர்வையும் பட்டியலிட்டிருந்தார். அவற்றை பராமரிப்பதில் உள்ள ஊழலே முக்கியமான பிரச்சினையாக இருந்தது. தேவைக்கும் மிகக்குறைவான உணவே அவற்றுக்கு வழங்கப்பட்டது. பெரும்பாலும் பக்தர்களின் பிச்சையையே அவை உண்டன. சில பெரும் கோயில்களில் பக்தர்கள் வீசிக்குவிக்கும் எச்சில் இலைகளையும் எச்சில் சோற்றையும்தான் உணவாகக் கோண்டிருந்தன.

இப்ப உடனே கோயில்யானைகளை தடைபண்ணிடுவாங்கன்னு நான் நம்பலை. இது ஜனநாயக நாடு. நீதிமன்றத்திலே தேவாங்குகள் உக்காந்திருக்கு. மெல்லத்தான் ஆகும். ஆனா தொடங்கி வைப்போமே…எப்பவாவது வந்து சேர்ந்திருவாங்க…’ டாக்டர் சொன்னார்.

’அதுவரை இன்னொரு பிளான் வச்சிருக்கேன்…’என்றார் டாக்டர் கே. ‘வருஷத்துக்கு ஒருமுறை கோயில்யானைகளை பக்கத்துல இருக்கிற காடுகளுக்கு கொண்டுபோயி ஒரு மாசம் வச்சிருக்கிறது. ஒருமாசம் காட்டுக்குள்ள விட்டாலே போதும் யானை பயங்கரமா ரிக்கவர் ஆயிடும். அது வனமிருகம். காட்டுக்காக எது உள்ளுக்குள்ள ஏங்கிண்டிருக்கு. மரங்களையும் செடிகளையும் தண்ணியையும் பாத்தாலே அது உற்சாகமாயிடும்… ரிப்போர்ட்டைப் பாத்தேல்ல? கோயில் யானைகள் எப்பவுமே டென்ஷனா இருக்கு. பெரும்பாலான கோயில்யானைகளுக்கு கடுமையான டயபடிஸ் இருக்கு. அதுகளோட காலிலே புண்ணு வந்தா ஆறுறதே இல்லை’

டாக்டர் கே இன்னொரு செயல்திட்டம் தயாரித்திருந்தார். அரசுக்கு அதை சமர்ப்பணம் செய்யவிருந்தார். கோயில்யானைகளை காட்டுக்குக் கொண்டுவந்து பராமரித்து திருப்பி அனுப்புவதற்குண்டான நடைமுறைகள் செலவுகள் பொறுப்புபகிர்வுகள் எல்லாம் விரிவாக அதில் இருந்தன. வழக்கம்போல ஊசியிடைகூட பிழைகள் இல்லாத முழுமையான அறிக்கை.

********************************************************************************

Remembering and respecting such a tribe who are the tireless advocates of nature and ecological balance, lets move on to the heroines of this blog

Pranambika:

She is aged 15. Looking well built and playful she stands in the company of her mahout in the Thirunallar Saneeshwarar Temple, near Kumbakonam in Tamil Nadu. Visitors are strictly forbidden from getting close to her, taking a pic. As offerings she can take only vegetables, we are told. These strict regulations are in fact a welcome change for the benefit of the gentle giants. Here is a pic of her downloaded from the internet 

Pic taken from the internet

Akila:

16 years of age, Akila was the top ranking in terms of her up keep, relationship with her mahout and general look and feel. She also had much more free space around her than the other elephants that we met. She did not have those heavy metal chains around her ankles. As I am no elephant expert, most of my thoughts here are based on intuition and textual knowledge gained by reading about elephants. Akila stands at the Thiruvanakkaval Temple in Trichy (also known as Tiruchirapalli,Tamil Nadu). 

Lakshmi:

Lakshmi is 27 years old. Standing in a rather cramped space between two pillars at the 30th step upwards the climb to the Uchchipillayar temple (Rockfort temple, Tiruchirapalli Tamil Nadu) , her plight did not seem great to an ordinary elephant lover's gut and logic. We spent few minutes watching her when we climbed up and down. We could notice that she was often bending her hind legs to balance her posture and ease her stance as the terrain was uneven and rather cramped. Her mahout was sitting couple of feet next to her. It was 7:30 pm and one can understand he must have been tired after a long day during the festive season. But it would be great if he and the concerned authorities understood that same would be the fatigue faced by Lakshmi as well. Actually, sun down, the temple elephants should retreat to their resting places.

Gulabi:

Here comes the sad part of all. Gulabi, a private elephant not belonging to the temple, 45 years old. Standing outside the North Tower (Vadakku Kopuram in Tamil) of the Tiruchirapalli Sri Renganathar temple, Tamil Nadu in the space of may be 2 two-wheelers Gulabi does not look to be in good condition. While feeding the elephant with some guavas, I struck a conversation with the mahout. He said it is a private elephant not belonging to the temple. The name confirms it too. She is named Gulabi (contrarily all temple elephants are named after the deities) and aged 45 years. Her eyes were half closed most of the time when we were feeding her. When asked if her vision is proper the mahout said all was fine. The mahout had to instigate her to pickup the guavas, which he did rather roughly with a loud voice and using a stick on her front leg. She was bending her hind legs often, may be to balance in that small space or for some other reason unknown to us. We are no elephant experts but compared to other temple elephants we have seen(which are maintained much better and the mahout relationship was also far better at least in the first look) this one's plight seemed sad. Attached are the pics. Even after we moved to a tea shop opposite to where she was standing, she was extending her trunk in our direction for a short while probably to sniff if she would be getting more guavas. One browny point for the mahout was in that he was very particular about she being fed only raw guavas, he wouldn't compromise with even one mistakenly placed ripe guava. Apart from this, the mahout was more interested in getting people to give some money to the elephant for a blessing touch on the head in return. It would be great if some concerned authority or organisation could check on Gulabi. We were tourists to Trichy and hence do not know much about the city. I have posted all the pics we had of this elephant, so that any animal expert reading this post can check her physique and derive some conclusions on her health condition

What can I do as a temple visitor:

• Never go close to the elephant nor touch it. This is strictly forbidden
• If you are not interested, better leave the elephant alone and walk away. No disturbing sounds, selfies (elphies?!) please.
• Respect the instructions of the mahout and listen to him
• Choose your offering for the elephant as its own food, consult the mahout for what food can be given
• Never give money to the elephant, remember money is a means for the humans not for the gentle giant
• If you are interested in the well being of the elephant, just throw in few general questions in the interest of the animal to the mahout. What's her/his name, age, food, does he go to the rejuvenation camp etc... It makes the care takers aware that the public interest in animal welfare is increasing. In fact, the pics of Akila with her mahout in the rejuvenation camp are available on the net. Just share these with the mahout, he will be happy that people are noticing him and his baby.
• Pray for the well-being of the pachyderm as well